เบื่อแล้วทำงาน อยากทะยานสู่ดวงจันทร์

เบื่อแล้วทำงาน อยากทะยานสู่ดวงจันทร์

ผู้เขียน Jang RyuJin
ผู้แปล ตรองสิริ ทองคำใส
จำนวนหน้า 280 หน้า

ชีวิตของชองดาแฮนั้นแสนน่าเบื่อ อายุก็ใกล้จะสามสิบแล้ว เงินเดือนก็น้อย เงินเก็บก็ไม่ค่อยมี หนี้การศึกษาก็ยังชำระไม่หมด แถมห้องพักก็พร้อมจะถูกน้ำจากห้องน้ำท่วมได้ทุกเมื่ออีก ดังนั้นเมื่อดาแฮได้รู้จักกับเงินเสมือนสกุลอีเธอเรียม เธอจึงเดิมพันหมดหน้าตัก หมายให้กราฟสีเขียวพาเธอทะยานขึ้นฟ้าไปสู่ดวงจันทร์

คำนำสำนักพิมพ์

ถ้าพูดถึงเทรนด์ที่มาแรงที่สุดทั่วโลกในช่วงสองสามปีที่ผ่านมาคำว่า 'คริปโตเคอร์เรนซี' ก็คงจะเป็นคำคำหนึ่งที่ได้ยินกันมาอย่างหนาหู ในฐานะทางเลือกใหม่ที่จะนำไปสู่ความร่ำรวย

ในนิยายเรื่อง เบื่อแล้วทำงาน อยากทะยานสู่ดวงจันทร์ เล่มนี้จะพาความรุ่งเรืองของคริปโตเคอร์เรนซีที่ว่ากลับมาโลดแล่นอีกครั้งหนึ่ง ผ่านชีวิตของสามสาวชาว 'มักน้อย' แห่งบริษัทขนมมารนที่ทำงานเท่าไหร่เงินเดือนก็ไม่พอใช้เสียที พวกเธอจึงเทหมดหน้าตักลงทุนกับอีเธอเรียม หมายจะบอกลาคุณภาพชีวิตห่วยๆ แล้วโกยเงินก้อนโตไปใช้ชีวิตที่ไร้ความกังวล

ด้วยทักษะการเขียนที่ยอดเยี่ยมและภาษาที่สวยงาม ชังรยูจินจะพาเราไปชมสภาพสังคมและชีวิตความเป็นอยู่ของมนุษย์เงินเดือนธรรมดาๆ ในประเทศเกาหลีใต้อย่างใกล้ชิด ชวนให้เราร่วมลุ้นไปพร้อมกับสามสาวว่าสุดท้ายแล้วภารกิจพิชิตดวงจันทร์ของพวกเธอนั้นจะรุ่งหรือจะร่วง

 คำนำนักเขียน
ตอนอายุยี่สิบนิดๆ ฉันคิดบ่อยมากว่า 'ปัดโธ่! ถ้ามีใครให้เงินสักล้านวอนก็ดีสิ' โดยเฉพาะช่วงเกือบสิบวันที่เงินเดือนหมดเกลี้ยงแล้วและเงินเดือนเดือนใหม่ยังไม่เข้า ก็แทบจะคิดทุกนาทีทุกวินาทีกันเลย พออายุเข้าเลขสาม ช่วงหาซื้อเรือนหอกับคนรักที่คบหากันมานานก็คิดบ่อยจริงๆ ว่า 'ถ้ามีใครให้เงินสักร้อยล้านวอนก็ดีสิ!' คงเป็นเรื่องที่ได้ยินกันเกร่อว่าถ้าเรายอมรับหนึ่งถึงสองเงื่อนไขของที่อยู่อาศัยที่ต้องการ ก็จำต้องตัดใจจากเงื่อนไขอื่นๆ ที่เหลือ ช่วงนั้นถ้าฝันแปลกๆ ก็เป็นต้องซื้อหวย วันไหนฝันเห็นมังกร เลือด อุจจาระ ดาราระดับโลก นักกีฬาดาวเด่น บรรดาอดีตประธานาธิบดี หรือปู่ย่าตายายก็จะไปซื้อหวย โดยมีกฎประจำใจคือ

อุบความฝันไว้ไม่เล่าให้ใครฟัง และซื้อกับร้านที่เคยมีคนถูกรางวัลที่หนึ่ง เป็นธรรมชาติของมนุษย์ที่จะเพ้อฝันระหว่างรอคอยจับสลาก ต้องถูกรางวัลเท่าไรถึงจะซื้อบ้านที่ตอบสนองทุกเงื่อนไขที่ฉันต้องการได้ครบนะ ไม่น่าเชื่อว่าราคาบ้านช่วงออกหนังสือเล่มนี้ หรือก็คือแค่หกปีก่อน ถ้ามีสักสามร้อยล้านวอนพอดีเป๊ะก็คงหาบ้านที่เหมาะสมโดยไม่ต้องยอม ถอดใจเงื่อนไขใดๆ ฉันเฝ้ารอการถูกรางวัลพลางคิดเหมือนเดิมว่า 'อา ขอสักสามร้อยล้านวอนก็พอ!'

ฉันไม่เคยสมหวังเรื่องถูกรางวัล แต่หลายปีต่อมาฉันกลายเป็น นักเขียนนิยาย

ข้อดีของอาชีพนักเขียนคือแค่มีคีย์บอร์ดกับหน้าจอก็สร้างเรื่องราว ได้สารพัด ฉันอยากลองเขียน 'นิยายที่มีใครให้เงินสามร้อยล้านวอน' และเริ่มร่างนิยายขนาดยาวเรื่องแรกโดยตั้งใจว่าจะสร้าง 'เรื่องของดาแฮกับผองเพื่อนผู้ได้เงินคนละสามร้อยล้านวอน' ในเมื่อถึงอย่างไรก็เป็นนิยาย จึงดีที่สามารถให้เงินได้ตามใจชอบ จุดเริ่มต้นเรียบง่ายเช่นนั้นดำเนินจนมาถึงตรงนี้ ถึงงานเขียนนิยายจะยิ่งซับซ้อนดั่งที่เป็นเสมอ...ถึงอย่างนั้นฉันก็ยังตั้งใจคลุกน้ำตาลปิดท้ายเรื่องราวไว้ให้จงได้ นี่เป็นขั้นตอนสุดท้ายของตำรับที่ฉันเตรียมไว้ล่วงหน้าก่อนเขียน

บริษัทขนมมารนเป็นบริษัทสมมติ มุกตลกเรื่องผลประเมินพนักงานปรับใช้จากบางส่วนของมุกตลกอกตรมของฉันกับเพื่อนร่วมงานสมัยที่ฉันทำงานบริษัท ชื่อเรียกระดับต่างๆ ต่างจากเรื่องจริง โรงแรมเจ็ดดาวในเชจูที่มีบันไดส่วนตัวของห้องสวีตก็เป็นสถานที่สมมติ เจดีย์หินติดซีเมนต์ก็เช่นกัน อนึ่ง ฉันเคยเห็นเจดีย์ที่สร้างด้วยวิธีดังกล่าวที่อื่นในเกาหลีใต้ซึ่งไม่ใช่เชจู และรถประจำทางระยะสั้นหมายเลข 09 วิ่งรอบเมืองอาซันก็ไม่มีอยู่จริง

ฉากที่เอ่ยถึงโครงสร้างองค์กรกับหน้าที่การงานในบริษัทขนมมารนได้รับการตรวจตราจาก J เพื่อนผู้เป็น MD บริษัทอาหาร ฉากจีซงเข้ารักษาในแผนกฉุกเฉินได้ข้อมูลจากคุณ N ผู้เชี่ยวชาญเฉพาะทาง ชื่อเหวยหลินกับบทสนทนาบางส่วนได้จากการหารือปรึกษากับคุณ W นักแปลขอขอบคุณทั้งสามท่านผู้สละเวลาช่วยตรวจทานต้นฉบับแม้มีกิจการงานรัดตัวไว้ ณ ที่นี้ 'ร้านคังอึนซัง' ที่พี่อึนซังตั้งในบริษัท ขอยืมชื่อจาก 'ร้าน XX' ของคุณ K เพื่อนร่วมงานสมัยก่อน ร้านต้นฉบับมีจุดประสงค์เพื่อแบ่งปันขนมอร่อยๆ ต่างจากร้านคังอึนซังที่มีเป้าหมายแสวงหาผลกำไร ขอขอบคุณคุณ K ที่ยินดีอนุญาตให้ใช้ ส่วนประโยค 'เงินเองก็ไปหาคนที่รักมันเช่นกัน' เป็นวลีฮิตในห้องแชตกลุ่มสามคนกับเพื่อนๆ ชาวคณะสังคมวิทยาที่นิยมใช้เย้ยหยันตัวเอง ขอขอบใจ Y ผู้พูดคำนี้คนแรกและยินดีอนุญาต ให้ใช้ในนิยาย

สำหรับคุณชองเซรัง นักเขียนผู้คอยมอบประโยคที่สร้างพลังเจิดจรัสและแข็งแกร่ง คุณฮันยองอิน นักวิจารณ์ผู้ให้กำลังใจยิ่งใหญ่ที่จะกลายเป็นแรงผลักดันในวันหน้า และคุณคิมซอนยอง บรรณาธิการ ผู้ช่วยเหลือให้นิยายเล่มนี้เสร็จสมบูรณ์ด้วยพลังใจอันแรงกล้ากับการ
สนับสนุนอันยอดเยี่ยม ขอมอบหัวใจขอบคุณและความรักเป็นพิเศษ แด่ทั้งสามท่าน

หัวใจฉันเต้นแรงมากเพราะเพิ่งเคยเขียนนิยายเรื่องยาวครั้งแรก ตอนกินขนมสมัยเด็กๆ ฉันมักจงใจไม่เช็ดผงปรุงรส เหลือติดปลายนิ้วไว้
ค่อยดูดจ๊วบปิดท้ายขณะคิดว่า 'อื้ม ก็เป็นขนมถุงที่ใช้ได้แฮะ' ฉันขอบังอาจหวังว่าคงจะดีเช่นกันหากคุณผู้อ่านอ่านถึงหน้าสุดท้ายของหนังสือเล่มนี้แล้วรู้สึกว่า 'อื้ม ก็เป็นเล่มที่ใช้ได้นะ' ดุจเดียวกับการลิ้มชิมรสชาติทิ้งท้าย แม้เมื่อปิดหน้านี้แล้วคุณจะลืมหน้าก่อนๆ จนสิ้น หากขอเพียงเหลือความรู้สึกนั้นไว้เพียงหนึ่ง ฉันก็คงไม่หวังเกินกว่านั้นแล้ว

ฤดูใบไม้ผลิ ปี 2021
ชังรยูจิน